25 Kwietnia to dzień świętego Marka Ewangelisty. Był on towarzyszem dróg misyjnych św/ Pawła, a potem uczniem św. Piotra Apostoła. Stąd, jego Ewangelia ma charakter świadectwa św. Piotra o Jezusie Chrystusie. Są rzeczy charakterystyczne dla Ewangelii Markowej. Samo słowo – Ewangelia – Dobra Nowina o Jezusie Synu Bożym. Ciekawy jest tzw. nakaz misyjny, jaki zanotował Marek, wypowiedziany przez Pana Jezusa w chwili Jego Wniebowstąpienia. Apostołowie usłyszeli wtedy: „Idźcie i głoście Ewangelię (Dobrą Nowinę) wszelkiemu stworzeniu”. Głoście! Keryksate, w języku greckiego oryginału oznacza takie głoszenie, które jest dokonywane z MOCĄ, jest KERYGMĄ. Głoszący Słowo Boże jest poniekąd odpowiedzialny, zobowiązany przez Ducha Bożego do takiego przekazu Ewangelii, aby słuchający mógł ją nie tylko słyszeć, ale i skutecznie przyjąć, i to całym swoim jestestwem, całym życiem. „Kto uwierzy, będzie zbawiony, kto nie uwierzy, będzie potępiony”. Wiara chrześcijańska jest istotną wartością dla zbawienia. Wobec rzeczywistości, w Kościele, wiara – wierzyć, nie oznacza „mniej” lecz „WIĘCEJ”. To właśnie w WIERZE chrześcijanin otrzymuje od Boga POZNANIE, WIEDZĘ należytą do zbawienia. Temat ewangelizacyjny : WIERZYĆ – WIEDZIEĆ, jest bardzo ważny życiowo. Relacja między rozumem ludzkim i wiarą, jest relacją bardzo bogatą wewnętrznie. Jan Paweł II napisał całą osobną encyklikę na ten temat – „Fides et ratio”. To na terenie wiary chrześcijańskiej, na terenie życia Objawieniem żywego Pana Boga, człowiek dochodzi do właściwego POZNANIA RZECZYWISTOŚCI. Jezus naucza: „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem”. Warto o tym pamiętać i wprowadzać w życie w naszych „czasach”, zachwyconych suchym racjonalizmem bez Boga oraz upodobaniem do naturalizmu, który odsuwa od siebie to, co NADPRZYRODZONE, BOŻE, WIECZNE.
